என் நாவினில் சுரப்பில்லைநடனமாடிய விழிகளில் அசைவில்லைஉன் முகம் மட்டுமே காட்டும்கண்ணாடிச் சில்லானேன் ...

வந்துமண்ணில் விழுந்தபோதுஅழுதநாளும்எனக்கேநான் சொல்லாதபிரிவுநாளும் ...

இளமொட்டுக் காலத்துநினைவலைகள்இடைவிடாத லயத்தோடுபொழுதெங்கும் ...

கருகிய பிஞ்சுகளின்மேல்கட்சிக்கொடி போர்த்திஎதிர்க்கட்சியைத் தூற்றிமேடை முழக்கம்பெரும் சாலை கோசம் ...

நாளைய துக்கம் தடுக்கயார் சட்டையைப் பிடித்தும்கண்ணீரா உலுக்கும்கைகள்தானே உலுக்கும்? ...

அப்போதுதான்ஆம்... ஆம்...அப்போதுதான் நான்சத்தியமாய் உணர்ந்தேன்என் ஆண்மையை ...

கல்யாண ஊர்வலத்தில்மணமகன் கோலத்தில்ஊரறிந்த நாயகனாய்பேரின்பக் கண்கொதிக்கஊர் உலா வந்தபோதுநான் உணரவில்லை ...

நாளை நீயாரென்றுஅறியலாமோ ஆண்டவனேஅன்றைக்குக் கண் விழிப்பாய்அதுவரைக்கும் கண்ணுறங்கு ...

எனக்கேநீ தாவென்றுஎழுநூறு குரல்கேட்கயாருக்காய்க் கொடுப்பாயோஎப்பவும்போல் இருப்பாயோ ...

இருப்பவனோ ஒரு வீட்டில்இல்லாதான் பல வீட்டில்உனக்கென்று ஏன் வீடுநீதானே பெரும் வீடு ...