கங்குல் கலையச் சேவல்கள்
காகளம் ஊதும் வேளையிலே
குங்குமப் பூக்கள் அடிவானில்
குலுங்கு வதைப்போல் செவ்வரிகள்.
புலரிப் பொழுதில் பறவையினம்
பூபாளத்தின் குழைவுகளைச்
சிலுசிலுப் பேற்றும் பூந்தென்றல்
சிவிகையி லேற்றித் தூதுவிடும்.
சிறுசிறு வைரத் திவலைகள்
சிதறிக் கிடக்கும் புல்நுனிமேல்;
பொறுக்கி எடுக்கக் குனிவதற்குள்
பொன்முகக் கதிரோன் திருடுகிறான்
குடத்தில் மங்கையர்`மொள்ளும்நீர்
குபுகுபு வென்னப் புகும்ஓசை?
படித்துறை மீது அவர்ஆடை
படியத் துவைக்கும் தாளஒலி;
கன்றுகள் தாய்மடி முட்டுகையில்
கழுத்துச் சிறுமணி கிணுகிணுக்கும்;
மன்றல் முடிக்கக் கோத்தும்பி
மலரைச் சுற்றி ரீங்கரிக்கும்;
கோலம் போடும் பூவையர்கை
குலுங்கும் வளையல் சங்கீதம்;
ஆலயக் கண்டா மணிநாதம்
அகச்சுவர் மோதும் எதிரொலிகள்.
சூடிக் கொடுத்த திருப்பாவை
சுப்ர பாதம் பல்லாண்டு
பாடிப் பள்ளி எழுச்சிசெயப்
பரமன் தாமரை கண்மலர்வான்.
பாதசரங்களின் பண் உதிரப்
பாவையர் கோவில் வலம்வருவார்;
நாதசுரத்தின் இசை வெள்ளம்
நதியாய் விசும்பின் வழிபாயும்.
பயிரிடை வாய்கால் வழிதண்ணீர்
பாயும் ஒசை; பானையிலே
தயிரிடை மத்து சுழல்அரவம்;
தத்தும் குருவியின் பாதஜதி.
—-
புதுக்கவிதை எழுதாமல் மரபுக் கவிதை-உம்
புலமைக்குச் சான்றாக படித்தேன் அதனை
மதுக்கவிதை எனமகிழ்ந்து தந்தேன் வாழ்த்தும்-மரபு
மாறாதீர் என்றென்றும் மகிழ்வில் ஆழ்த்தும்